Język łotewski podobnie jak litewski należy do grupy wschodniej języków bałtyckich. Jego korzenie wywodzą się z praindoeuropejskiego. Obecnie posługuje się nim około 2 miliony ludzi. Od 1991 roku jest językiem urzędowym na Łotwie. Powstał prawdopodobnie w IX wieku n.e.
Ze względu na sytuację polityczną kraju i swą historię, język łotewski podlegał większym zmianą niż litewski. Łotwa wraz z Estonią przez wiele wieków tworzyła Inflanty i podlegała pod Niemcy. Sytuacja ta miała bezpośrednie przełożenie na rozwój języka. W słownictwie łotewskim można doszukać się wielu zapożyczeń nie tylko z języka niemieckiego, ale także szwedzkiego i rosyjskiego. Ponadto wprowadzone zostały liczne innowacje pod względem gramatycznym i leksykalnym. Alfabet łotewski składa się z 33 liter. Jest on modyfikacją alfabetu łacińskiego.
Skomplikowana sytuacja polityczna Łotwy miała również swoje odbicie w fonetyce.
Można wyróżnić trzy główne dialekty łotewskiego:
- liwoński– powstał na terenach przyległych do Zatoki Ryskiej. Zalicza się do niego gwary inflanckie oraz tamijskie.
- środkowy– występuje w centrum kraju; najczęściej spotykany w literaturze łotewskiej. Wyróżnia się w nim gwary środkowe, zemgalskie oraz kurońskie.
- łatgalski, zwany też górnołotewskim– spotykany we wschodnich częściach kraju.
Współcześnie zauważa się coraz większy wpływ języka angielskiego na słownictwo łotewskie.
Klienci zamawiają m. in. :
- tłumaczenia pisemne korespondencji z i na łotewski,
- tłumaczenie przysięgłe dokumentów urzędowych z i na łotewski,