Język arabski należy do południowo-zachodniej semickiej grupy języków afro- azjatyckich.
Współcześnie posługuje się nim około 300 milionów ludzi. Jest językiem urzędowym w Algierii, Arabii Saudyjskiej, Bahrajnie, Czadzie, Egipcie, Iraku, Izraelu, Jemenie, Jordanii, Katarze, Kuwejcie, Libanie, Libii, Maroku, Sudanie, Syrii oraz Tunezji. Jest jednym z oficjalnych języków ONZ.
Pierwsze źródła języka arabskiego są datowane na VI wiek p.n.e. Dzielił się wtedy na 2 nurty- język aramejski i epigraficzny. Protoarabski rozwijał się w okresie od VI w p.n.e. do VI wieku n.e. Narodziny bardziej współczesnej formy arabskiego mają bezpośredni związek z powstaniem imperium muzułmańskiego i religią –islamem. Datuje się je na VII wiek n.e. Był to tak zwany arabski klasyczny, który z biegiem czasu przekształcił się w język literacki.
W XIX wieku z klasycznej formy wykształcił się współczesny arabski. Głównie używany jest w formie pisanej oraz czasami w mowie ( np. w telewizji). Różnice między arabskim klasycznym i współczesnym dotyczą niektórych struktur gramatycznych oraz pewnego słownictwa.
Równoległe z językiem standardowym funkcjonuje około 20 różnych dialektów. Język arabski zapisywany jest alfabetem arabskim typu abdżad, od strony prawej do lewej. Składa się z 18 podstawowych znaków, które po uzupełnieniu odpowiednią ilością kropek ( jedną, dwiema lub trzema) tworzą 28 liter. Litery te tworzą spółgłoski lub samogłoski. Samogłoski dzielą się na krótkie i dwugłoski ( dyftongi). Te krótkie są w piśmie arabskim pomijane, a oznacza się tylko samogłoski długie. W zależności od pozycji w wyrazie, litery maja różne formy.
W języku arabskim bardzo szanuje się sztukę kaligrafii, czyli pisma dekoracyjnego.
Klienci zlecają m.in.:
- tłumaczenia pisemne CV i listów motywacyjnych na arabski,
- tłumaczenie przysięgłe aktu urodzenia, ślubu z i na arabski,