Język ukraiński należy do grupy języków wschodniosłowiańskich. Jego korzenie wywodzą się z prasłowiańskiego. Posługuje się nim ponad 47 milionów ludzi. Jest językiem urzędowym tylko na Ukrainie, ale usłyszeć go można również na Białorusi czy w Rosji.
Pierwsze jego ślady pojawiły się na przełomie XII i XIII wieku w tekstach rusko-cerkiewno-słowiańskich. Współczesny język ukraiński powstał na przełomie XVIII i XIX wieku, a obecna ortografia została ustalona dopiero na początku XX wieku.
Alfabet ukraiński jest odmianą cyrylicy. Składa się z 33 liter oraz apostrofu i dwuznaków.
Wiele wyrazów w języku ukraińskim jest zapożyczone z rosyjskiego, białoruskiego, polskiego, niemieckiego czy francuskiego. Fonetyka jednak znacznie różni się od polskiej czy rosyjskiej.
W języku ukraińskim rozróżnia się 3 zespoły dialektów:
- północne (gwary wschodniopoleskie, środkowopoleskie, zachodniopoleskie, podlaskie);
- południowo-wschodnie (gwary: środkowonaddnieprzańskie, słobożańskie, stepowe)
- południowo-zachodnie (gwary: bojkowskie, łemkowskie, huculskie, podolskie, wołyńskie,
zakarpackie, naddniestrzańskie, nadsańskie, pokuckie, bukowińskie).
Szczególne znaczenie ma gwara łemkowska, która przez niektórych językoznawców jest uznawana jako niezależny język - rusiński.
Klienci zamawiają m.in.
- tłumaczenia przysięgłe aktów urodzenia - ukraiński,